Miodosytnictwo

Miód pitny otrzymujemy w wyniku fermentacji  brzeczki powstałej z połączenia miodu i wody. Miody pitne przyrządzone z brzeczki gotowanej nazywamy miodami syconymi, a z brzeczki przygotowanej na zimno, bez gotowania, nazywamy nie syconymi. Sycenie poprawia smak, lecz osłabia aromat brzeczki i stosuje się je zwykle przy przerobie miodów gorszej jakości, o słabszym aromacie . Miody o wysokiej jakości, czyste i o silnym aromacie, mogą być przerabiane na miody pitne z pominięciem sycenia. W zależności od proporcji miodu i wody, użytych do wytworzenia brzeczki, po okresie fermentacji i dojrzewania, uzyskujemy miód pitny o zróżnicowanym smaku. Ze względu na proporcję tych dwóch składników miodom pitnym nadajemy różne nazwy.

Kolejnym istotnym składnikiem są drożdże, które wykonają za nas całą pracę. Do produkcji miodów pitnych najczęściej używa się drożdży szlachetnych, takich jak Saccharomyces cerevisiae (szczep cerevisiae czy Bayanus). Oczywiście, nie są to wszystkie mające zastosowanie w miodosytnictwie, a tylko te częściej stosowane.

Woda ma najmniejszy wpływ na walory smakowe i aromatyczne, ale tylko wtedy, gdy jest odpowiednia. Odpowiednia woda to taka, która jest źródlana lub przegotowana z kranu, najlepiej o niskiej zawartości minerałów, wolna od chloru i żelaza. Powinna po prostu „dobrze” smakować i być wolna od obcych zapachów.

Gdy wszystkie składniki na miód pitny mamy już skompletowane, pozostaje nam tylko odpowiednie naczynie oraz kilka niezbędnych  akcesoriów do przygotowania naszego ulubionego trunku.

Co nam będzie potrzebne?

Przygotowanie matki drożdżowej.

Jednym z najprostszych sposobów na przygotowanie drożdży jest wsypanie ich do słoiczka z wodą o temperaturze około 30 stopni. Po upływie 10 minut należy dodać łyżkę miodu, a po kolejnych 15 minutach drożdże będą gotowe do połączenia z brzęczką.

Od momentu, gdy drożdże zostaną dodane do brzeczki, rozpoczyna się proces fermentacji, który składa się z kilku etapów: przystosowania, namnażania, fermentacji burzliwej, a następnie fermentacji cichej. W tym czasie drożdże stopniowo opadają na dno, jednak proces fermentacji jeszcze się nie kończy. Będzie on trwał do momentu, aż drożdże wykorzystają cały dostępny cukier lub poziom alkoholu przekroczy tolerowany poziom dla użytych drożdży.

Mieszamy odmierzoną ilość miodu i wody, a następnie wlewamy do butli. Dodajemy przygotowaną wcześniej matkę drożdżową oraz rozpuszczony kwasek. Balon zamykamy korkiem z rurką fermentacyjną i odstawiamy w ciepłe miejsce. Zaleca się użycie miodu o ulubionym aromacie, ponieważ nie stosujemy żadnych dodatków, a wynik końcowy zależy właśnie od tego miodu. W dalszej kolejności kierujemy się zasadą zlewania znad osadu, aby w końcu cieszyć się klarownym trunkiem.