Dziś jako ciekawostką, a może wyzwaniem podzielę się otrzymanym od Pana Tomasza przepisem na najstarszy miód pitny na świecie.
Receptura tego miodu została zapisana w roku 60 po Chrystusie przez autora pism agrotechnicznych, który nazywał się Lucjusz Kolumella, a właściwie Lucius Junius Moderatus Columella, ur. 4r. n.e w Gades, zm. 70r. n.e w Tarentum. Pomnik z wizerunkiem Kolumelli widoczny jest na zdjęciu. Jegomość ten jest autorem dwunastotomowego dzieła, o tytule „Rei rusticae libri duodecim” (12 ksiąg spraw wiejskich). W jednym z tych dwunastu woluminów znajduje się właśnie przepis na miód płynny. Receptura ta brzmi następująco:
„Weź sextarius (546 ml) deszczówki trzymanej przez kila lat, wymieszaj z funtem (328,9 g) miodu. By zrobić słabszy miód pitny, wymieszaj sextarius z dziewięcioma uncjami (1 uncja = 27,4 g, czyli łącznie 246,6 g) miodu. Wszystko to pozostaw na słońcu przez 40 dni, a następnie połóż blisko paleniska. Jeżeli nie masz deszczówki użyj przegotowanej wody.”
Nie wiem, czy dzisiaj smakował by nam tak sporządzony napój, jednak dla Kolumelli i jemu współczesnych z pewnością był wyśmienity, skoro jego receptura została zapisana w tak zacnym dziele.
